Rond 1800 wordt de eerste in Twente wonende vrijmetselaar ingewijd in de Loge Le Prejujé Vaincu in Deventer. Een logebezoek betekent op dat moment met de postkoets heen, een logebezoek, overnachten in Deventer en de volgende dag met de postkoets weer terug.

Na de komst van treinverbindingen vanaf 1850 groeit het aantal Twentse vrijmetselaren waardoor in 1872 in Hengelo de maçonnieke sociëteit Tubantia wordt opgericht. Als de Orde in 1895 besluit de sociëteiten op te heffen of om te vormen tot loges, stelt de maçonnieke sociëteit Tubantia zich terughoudend op. De leden willen eerst nog als sociëteit hun vijfentwintig jarige bestaan vieren.

Na dit feest in 1897 wordt de overgang naar een loge met beperkte werking gemaakt. Een beperkte werking betekent dat, bij gebrek aan een eigen werkplaats (ruimte), nog geen nieuwe leden in Twente kunnen worden ingewijd. Voor de inwijdingen blijft Tubantia aangewezen op de loge in Deventer. Tubantia is de 81e loge in Nederland en kiest de herkenningskleuren lichtgroen en roze. 

Als blijkt dat in Enschede kinderen van ouders die lange dagen maken in de textielindustrie door ontbrekende zorg in de problemen komen, komt de loge in actie. Er wordt grond aangekocht en aan de rand van Enschede wordt een dagcentrum voor opvang van deze kinderen gebouwd.

Maar voordat het gebouw gereed is, begint het Leger des Heils net zo'n opvang. De loge maakt daarop van de nood een deugd en besluit naar Enschede te verhuizen, waar inmiddels ook het grootste deel van haar leden woont en werkt en betrekt de bovenverdieping van het oorspronkelijk als dagcentrum bedoelde gebouw. Deze verhuizing maakt het mogelijk dat de loge in haar eigen gebouw nieuwe leden in mag wijden en een werkplaats met volledig werking wordt.

Tot aan de 2e Wereldoorlog ontwikkelt de loge zich voorspoedig. Tijdens de Duitse bezetting wordt de vrijmetselarij verboden en de bezetter legt beslag op haar eigendommen en financiën waardoor de loge in 1945, totaal berooid, een nieuwe start moet maken.

Gedwongen door vernieuwingsplannen van de gemeente moet de loge in 1995 het gebouw aan de Emmastraat, waar de leden meer dan negentig jaar bij elkaar komen, verlaten. Een pijnlijk moment dat gelukkig een goede wending neemt.

Wij zijn trots op ons huidige moderne en goed ingerichte logegebouw dat aan alle eisen van deze tijd voldoet. Ondanks alle tegenslagen waaraan niemand, ook een loge niet, kan ontsnappen, staat onze 125 jaar oude loge er gezond voor.